«Бір суреттің құпиясы» тыңдаушымның шығармашылығы …

Ольга Андрюшенконың әңгімесі

Кәрі балықшы орманда өмір сүрді. Ол жалғыз болса да, бірақ мейірімді болды. Орманға қамқорлық жасады, балық аулады және әр күнге қуанды. Ол күзді қатты жақсы көретін. Бұл Жылдың ең әдемі мезгілі, дейтін. Күн ерте шығып, алтын орманға сәулесін шашып нұрлардыратын кез. Әлі күн жылы болды, бірақ балықшы таңертең пешті қыздырды, өйткені Суық келе жатыр. Таңертең балықшы көлде қайықпен жүзіп, орманды тыңдап отырды. Өте тыныш болды. Егер құстар көктемде ән салса, қазір орман үнсіз қалды. Кәрі балықшы орманның тыныштығын бағалады. Ол орманның қысқа дайындалып жатқанын көрді. Жақында алғашқы қар жауып, көл қатып қалады. Балықшы боранның әндерін тыңдап, көктемді күтетін болады.

Жил в лесу старый рыбак. Он был одинок, но добр. Ухаживал за лесом, рыбачил и радовался каждому дню. Он очень любил осень. Это было самое красивое время года. Солнце вставало рано и озаряло своим светом золотой лес. Ещё было тепло, но рыбак по утрам топил печь. Приближались холода. Ранним утром рыбак на своей лодке плыл по озеру и слушал лес. Было очень тихо. Если весной громко пели птицы, то сейчас лес молчал. Старый рыбак ценил спокойствие леса. Он видел, как лес готовится к зиме. Скоро упадёт первый снег и замёрзнет озеро. А рыбак будет слушать песни метели и ждать весну.